Donnerstag, 27. Dezember 2018

رژاوا- کُرد ها و منطقه ی خودمختار سوریه اندکی قبل از حمله ی ارتش ناتو/ترکیه! شروع سال 2019

چند فیلم جدید از مناطق خود مختار- همراه با پیامی به جلیقه زردها در فرانسه و جهان


پیام کمون انترناسیونالیست روژآوا به جلیقه زردها

«خُرده نان کافی نیست، نوع بشر تمام خرمن را، بی‌استثمار شونده و کننده، می‌خواهد.» لوئیز میشل

ما از کمون انترناسیونالیست روژآوا، در کردستان غربی، شمال سوریه، پیامی برای شما جلیقه زردها داریم که تظاهرات می‌کنید، پشت سنگرهای خیابانی هستید، دبیرستان و دانشگاه را اشغال نمودید، دست به اعتصاب می‌زنید و خودسازماندهی پیشه کرده‌اید.

فرانسه دارای تاریخی دراز از مقاومت و خیزش است و به انقلاب 1789 و جنبش مه 1968 خلاصه نمی‌شود. شورش‌های دهقانان در قرون وسطی، همه مقاومت‌های محلی و منطقه‌ای، جنبش‌های استقلال‌طلب از استعمار دولتی، جنبش‌های کارگری و مبارزات زحمتکشان مهاجر، محلات فقیرنشین و هزاران سال مبارزه زنان علیه مردسالاری اجزاء این تاریخ هستند.
کمون پاریس 1871 نشان داد که مردم می‌توانند قدرت را خود به دست بگیرند و الهام‌بخش سترگ همه انقلابیان جهان است.
ما فراخوان جلیقه زردهای کمرسی (Commercy) را منعکس کردیم، زیرا بر این باوریم که جنبش «می‌تواند به رویداد عظیمی فراروید که فقط تقویت قدرت خرید نیست» بلکه «قدرت به مردم، با مردم و برای مردم» است.
آن چه اکنون در روژآوا تجربه می‌شود خودسازماندهی خلق‌های متفاوت در مجامع آزاد و بدون نهادی به نام دولت – ملّت و در چارچوب کنفدرالیسم دمکراتیک است.
البته بازسازماندهی یک جامعه بدون دولت، تلاش آسانی نیست. این مهم به زمان، نیرو و آموزش نیازمند است و همین ما را پر از شادی می‌کند.
باید راه زندگی آزاد را در جامعه فرابگیریم. هزاران نفری که در فلکه‌ها، جاده‌ها، خیابان‌ها و دبیرستان‌ها گردهم آمدند، لحظات مهم و تأثیرگذار را فراموش نخواهند کرد. کودکان از آن سخن خواهند گفت. چرا؟ برای این که مردم دوباره جامعه را درمی‌یابند و می‌فهمند که زندگی با هم چیست.
بیش از همیشه ضروری‌ست افسانه دولت – ملّت و به اصطلاح یگانگی جمهوری‌خواهانه برای زندگی در جامعه آزاد و اشتراکی درهم شکسته شود. باید مرزها را برانداخت تا بتوانیم هویت‌های پرشمار و مهاجرمان را اعلام کنیم و فرهنگ‌ها و زبان‌های «منطقه‌ای‌شده» را زندگی کنیم.
زنان باید بتوانند آن چه را از آنان ربوده شده بازپس گیرند، صدایشان را برسانند و در تمام عرصه‌های جامعه جای داشته باشند.
ما همچنین خواستار ساختن یک نظم اقتصادی سوسیالیستی دیگر هستیم که مردم کنترل و اداره کنند. این اقتصاد بر پایه تولید تعاونی، خودگردان و بوم‌شناسانه خواهد بود، اقتصادی که از استثمار انسان و طبیعت مبرّا خواهد بود.
جوانان با روحیه‌ی قوی مقاومتی که دارند نیروهای پیش‌برنده جنبشی هستند که هیچ سازشی را نخواهد پذیرفت.
همگان دریافتند که افزایش دستمزد حداقل (SMIC) یا بهبود قدرت خرید به معنای «پیروزی» جنبش نیست. پیروزی، گذار از مرحله‌ی مطالباتی به مرحله‌ی ساختن نظم خودحکومتی با تکیه به ساختارهای آلترناتیو موجود است. پیروزی تقابل با تضادها، تجربه، اشتباه و دوباره آزمودن است. پیروزی یعنی هرگز امیدمان را از دست ندهیم و بدانیم که ما می‌توانیم خود را از دولت و دستگاه سرکوب کنونی رها و آزاد زندگی کنیم.
همبستگی با جلیقه زردها و همه زنان و مردانی که در فرانسه و همه جای جهان مقاومت می‌کنند.
سرنگون‌باد فاشیسم تُرک
ما خیزش مردم فرانسه را از یک ماه پیش به دقّت دنبال می‌کنیم. ما هم از عزم معترضان و هم از سطح سرکوب پلیس و دولت درشگفتیم. ما با زنان و مردان سرکوب‌شده ابراز همبستگی می‌کنیم. در حالی که ما در این جا منتظریم تا دولت ترکیه جنگ دیگری راه اندازد، برای شما آرزوی استقامت می‌کنیم و امیدواریم مقاومت مردمی‌اتان منجر به نتایج خوبی شود.
ترجمه: نادر تیف
5 دی 1397 – 26 دسامبر 2018

پیوند به متن اصلی همراه با فیلم خوانش پیام: https://urlz.fr/8wdU


In Solidarity with the gilet jaunes - Declaration from the Internationalist Commune of Rojava




Syrien: Rojava stellt Frauen gleich | ARTE Reportage
  Mein Kurdistan ❤
 فیلم بالا نیم ساعته-به زبان آلمانی2018

Rojava, la révolution par les femmes _ ARTE Tv - 2018
فیلم بالا نیم ساعته-به زبان فرانسه 2018

فیلم زیر یک ساعته-مال دو سال پیش است2016 و به زبان فرانسه- زیر نویس انگلیسی
"Kurdistan: Women At War" Arte tv
German-French TV channel ARTE has produced a documentary titled 'Kurdistan: Girls at War.' Directed by Mylene Sauloy, the documentary looks at the military and ideological struggle waged by Kurdish women in Rojava, Shengal and Qandil as well as the history of the women's movement beginning with the PKK. The documentary is described the channel as follows: From Paris to Sinjar, Kurdish women are taking arms against Daesh (Islamic State) and defending their people. A group of women who refuse to be victims or stand by whilst other women are victimised

فیلم زیر 9 دقیقه-به زبان کُردی و جدید است.
Ken, Watedarbûna Jiyanê Ye

جنبش جلیقه زردها در فرانسه

 

Freitag, 21. Dezember 2018

شکنجه اسماعیل بخشی در زندان؛ از باتوم زدن به بیضه‌ها تا خوراندن قرص‌های توهم زا


اسماعیل بخشی به کار خود در نیشکر هفت تپه بازگشت / یادداشت اسماعیل بخشی

۰۲ دی، ۱۳۹۷


گفتگو با یکی از بستگان اسماعیل بخشی در باره آخرین وضعیت اسماعیل بخشی،شکنجه او و اخراجش از کار

گفتگو با یکی از بستگان اسماعیل بخشی:. خلاصه‌اش این‌که: به اسماعیل بخشی در زندان داروهای توهم زا داده‌اند. او را به شدت شکنجه‌ کرده‌اند از جمله به بیضه‌هایش با باتوم ضربه زده‌اند. در اثر شکنجه‌ها چند بار بیهوش شده است. اکنون هم علاوه بر عوارض شکنجه‌ها، ارتباطات اجتماع یاشان را محدود کرده‌اند، از کار اخراجش کرده‌اند و حساب‌های بانکی او را هم مسدود کرده اند.

شکنجه اسماعیل بخشی در زندان؛ از باتوم زدن به بیضه‌ها تا خوراندن قرص‌های توهم زا

با گذشت ده روز از آزادی اسماعیل بخشی  از زندان هنوز هیچ خبرنگار و فعال مدنی موفق به تماس، گفت‌وگو و دیدار با او  نشده است. تماس‌های مکرر خبرنگاران خارج از کشور با او بی‌پاسخ مانده و خبرنگاران و فعالان مدنی داخل ایران هم موفق به گفت‌وگو و دیدار با این فعال کارگری نشده‌اند.

اسماعیل بخشی یکی از نمایندگان سندیکای کارگری هفت تپه است که سخنرانی‌های پرشور او در اعتراضات هفت‌تپه  مورد توجه عموم قرارگرفت و بارها در شبکه‌های اجتماعی  به اشتراک گذاشته شد. او روز ۲۷ آبان ماه در چهاردهمین روز از اعتصابات هفت‌تپه بازداشت شد و روز چهارشنبه ۲۱ آذرماه خبر آزادی‌اش با وثیقه ۴۰۰ میلیون تومانی منتشر شد. از روز آزادی تا کنون اما نه در شبکه‌های اجتماعی فعالیت می‌کند و نه در جمع کارگران هفت‌تپه حاضر شده است. شاهد علوی روزنامه‌نگار در گفت‌وگو با یکی از بستگان‌ این فعال کارگری  از اسماعیل بخشی سراغ گرفته و فایل صوتی این گفت‌و گو را منتشر کرده است. به گفته این منبع مطلع  شرایطی به و جود آمده که  امکان برقراری ارتباط با اسماعیل وجود ندارد. او توضیح می‌دهد که اسماعیل بخشی در زندان  تحت شکنجه شدید جسمی و روحی قرار گرفته است: «او را چندین بار تا حد مرگ زده‌اند. با کابل به بیضه‌هایش زده‌اند و الان در نشستن، راه رفتن و خوابیدن مشکل دارد.»  این اولین بار نیست که موضوع شکنجه اسماعیل بخشی مطرح می‌شود.

پیش از آزادی او از زندان، سندیکای کارگران هفت تپه از ضرب و شتم این فعال کارگری و انتقال او از زندان به بیمارستان خبر داده بود اما این موضوع بلافاصله از سوی مسئولان خوزستان تکذیب شد. غلامرضا شریعتی استاندار خوزستان و صادق جعفری چگینی رئیس دادگستری شوش خبر شکنجه او را شایعه دانسته بوده و اعلام کردند که او درصحت کامل به سر می‌برد. با این حال فعالان کارگری به نقل از خانواده‌اش از آثار کبودی و تورم در ناحیه سر و صورت این فعال کارگری خبر داده بودند. حالا یکی از بستگان اسماعیل بخشی توضیح می‌دهد که او تنها تحت شکنجه جسمی قرار نگرفته: «هربار بعد ازشکنجه اسماعیل از هوش می‌رفته و بعد که از شدت درد به هوش می‌آمده  به اسم مسکن داروهای اعصاب و روان و توهم زا به او می‌داده‌اند.»

 شاهد علوی  به ایران وایر می‌گوید: « این بار برخورد با اسماعیل بخشی به دو شکل صورت گرفته. هم برخورد فیزیکی و آزار جسمی مثل کتک زدن، شکنجه، زدن باتوم به بیضه‌های ایشان صورت گرفته و علاوه بر آن شکنجه‌های درمانی که مدتی است زندانیان سیاسی درباره‌اش صحبت می‌کنند و باب شده هم درمورد ایشان اعمال شده. احتمالا ایشان در اثر شکنجه درد داشته و آنطور که من حدس می‌زنم احتمالا کسی که نقش بازجوی خوب را داشته، گفته: ما بهت دارو می‌دهیم، آرام‌بخش می‌زنیم و مسکن می‌دهیم که دردت کمتر شود و این داروها توهم زا بوده‌اند.»  به گفته منبع اطلاعاتی شاهد علوی، اسماعیل بخشی علاوه بر مشکلات ناشی از شکنجه جسمی و درد هنوز درگیر عوارض داروهایی است که در زندان به  اسم مسکن به او داده شده: « بعضی وقت‌ها هنوز هم دچار توهم می‌شود، انگار الان هم در زندان است. می‌ترسد. مرتب دچار دچارتب و لرز می‌شود و درواقع سلامت روحی و روانی‌اش به هم ریخته  است.»

 به عقیده شاهد علوی، شدت خشونت و شکنجه‌ای که در حق اسماعیل بخشی اعمال شده احتمالا واکنشی است به نقشی که او در معرفی جنبش کارگری هفت تپه داشته است. بسیاری  نقش او را به خاطر سخنرانی‌های شجاعانه ‌اش در اعتراضات کارگری هفت تپه کلیدی عنوان می‌کنند.
در چند روز گذشته خبرهایی مبنی بر حصر خانگی اسماعیل بخشی منتشر شده بود، شاهد علوی درباره این موضوع هم سوال کرده: «در واقع به من گفتند ایشان در حصر نیست و کنترل فیزیکی به آن معنا وجود  ندارد. اما به محض آزادی از زندان به ایشان خبر داده‌اند که از کارش اخراج شده و تهدید کرده‌اند اگر خودت یا خانواده‌ات با کسی، رسانه‌ای، یا جایی دیدار داشته باشی، درمورد شرایطت گفت‌وگو داشته باشی و یا به اعتراضاتت به روش قبلی ادامه دهی دوباره بازداشت‌ات می‌کنیم.»  کارگران هفت تپه بعد از دستگیری اسماعیل، روزها در حمایت از او شعار دادند و تحصن کردند. آن‌ها یک  شعار ویژه هم داشتند: «اسماعیل رو گرفتن، ما همه بخشی هستیم» اما بعد از آزادی اسماعیل بخشی از دیدار با او محروم شده‌اند: «به کسانی که با اسماعیل بخشی پیش از بازداشت به انحای مختلف ارتباط داشتند به عنوان همکار  و یا همکار صنفی در تشکیلات کارگری و... هشدار داده شده که در صورت ملاقات و دیدار با آقای بخشی آن‌ها هم بازداشت می‌شوند و بلافاصله هم  از کار اخراج می‌شوند.» به گفته این روزنامه‌نگار  فشارهایی که به اسماعیل  بخشی و خانواده‌اش و هم به کسانی که ممکن بوده با او تماس بگیرند، وارد شده، باعث شده اسماعیل بخشی در حالت ایزوله قرار بگیرد.

حساب‌های بانکی اسماعیل بخشی هم مسدود شده است و به گفته این منبع آگاه یکی از اصلی‌ترین مشکلات اسماعیل بخشی این است که پولی ندارد که بتواند برای درمان مشکلاتش به مراکز درمانی مراجعه کند: « حساب‌های بانکی اسماعیل بخشی هم مسدود شده که اگر از قبل پولی در حساب مانده یا کسی به آن‌ها قرضی داده نتواند استفاده کند و به این ترتیب یکی از مشکلات اصلی اسماعیل این است که اصلا پول ندارد که دکتر برود مشکلاتش را درمان کند. متوجه شود این دارویی که داده‌اند چه بوده و چطور می‌شود عوارض‌اش را ازبین ببرد. این موجب شده که هیچ راهی برای تماس بیرون با ایشان یا تماس ایشان با بیرون در دسترس نباشد»

به گفته این منبع آگاه، اسماعیل بخشی حتی بعد از آزادی امکان تماس با فرزانه زیلابی وکیل کارگران هفت‌تپه را هم نداشته است. او  در فایل صوتی منتشر شده از تمام نهادهای حقوق بشری، فعالان کارگری و مردم ایران می‌خواهد که اسماعیل بخشی را تنها نگذارند. از شاهد علوی می‌پرسم با توجه به این که مسئولان یک بار شکنجه شدن اسماعیل بخشی را تکذیب کردند، چطور می‌توانیم آن‌ها را وادار به پاسخگویی کنیم؟

او می‌گوید: «در تکذیب ظاهرا همیشه برای آقایان باز است اما نکته‌ای که وجود دارد این است که فعالان کارگری و حقوق بشری و سیاسی می‌گویند راه اثبات این که حق با سیستم و مسئولان استانداری است این است که اسماعیل بخشی اجازه داشته باشد به سر کارش برگردد. دست کم  امکانی فراهم کنند که روزنامه‌نگارهای داخل کشور یا همان رسانه‌های موجود بتوانند با او دیدار کنند.»
این روزنامه‌نگار تاکید می‌کند که حداقل یکی از همکاران روزنامه‌نگار در داخل ایران تلاش زیادی برای تماس با اسماعیل بخشی کرده است: «تلفن‌ها جواب داده نمی‌شود، واسطه‌ها جرات نمی‌کنند پیش ایشان بروند و امکان گفت وگو  با ایشان که ثابت کند حال اسماعیل بخشی خوب است، شکنجه نشده و به قول آقایان این ها همه تبلیغات ضد انقلاب است، بسته شده است. یعنی از یک طرف سیستم می‌گوید حالش خوب است از طرف دیگر امکان این را که کسی از این حال خوب گزارش بدهد، نمی‌دهد.» این روزنامه‌نگار معتقد است که با توجه به این شرایط  طبیعتا ناظر بیرونی که تهدیدی رویش نیست می‌گوید این‌ها دروغ می‌گویند: « متاسفانه من ترجیح می‌دهم گزارش‌هایی را باور کنم که از وخامت حال ایشان خبر می‌دهد.»
گفتگو با یکی از بستگان اسماعیل بخشی در باره آخرین وضعیت اسماعیل بخشی،شکنجه او و اخراجش از کار
https://youtu.be/m7jBc9dQ9Cg

Montag, 17. Dezember 2018

جنبش جلیقه زردها در فرانسه

مقالات جدید: برای خواندن در منبع روی تیتر ها کلیک کنیم.

بررسی مقدماتی جنبش جلیقه زردها در فرانسه
سیه مشت

جنبش جلیقه‌زردها
مردان (54 درصد) در مقایسه با زنان (45 درصد) پرتعدادترند. اما سهم بالای زنان طبقه‌ی کارگر، گروهی اجتماعی که به طور سنتی خیلی به لحاظ سیاسی بسیج نمی‌شوند، واقعیت قابل‌توجهی است.
زنان همواره در تظاهرات شرکت داشته‌اند، اما این‌جا حضور پررنگ‌تری دارند. این امر چند دلیل دارد: در غیاب سخنگویان رسمی، نمایندگان اتحادیه‌های کارگری یا نمایندگان سیاسی که همه‌شان معمولاً مردند، و در غیاب سازمان‌ها، رسانه‌ها ناگزیر به شرکت‌کنندگان «عادی» توجه کردند.
 بُعد اجتماعی قدرتمند این منازعه و جایگاه کلیدی شرایط معیشتی در مطالبات این جنبش اجتماعی در محسوس بودن حضور زنان نقش دارد.
64 درصد معتقد بودند که اتحادیه‌های کارگری هیچ جایگاهی در این جنبش ندارند، 81 درصد این تصور را در مورد تمامی احزاب سیاسی داشتند.
تقریباً یک‌پنجم با اشاره به نخوت هیأت دولت گفتند که برای تظاهرات آن‌جا آمدند تا به دولت فعلی اعتراض کنند و خواستار استعفای امانوئل ماکرون بشوند). اغلب برای تأکید بر این عدم مشروعیت از اصطلاحات «سلطنت»، «الیگارشی» یا «دیکتاتوری» استفاده می‌شود. درخواست تغییرات نهادی که در 24 نوامبر پدیدار شد در یکم دسامبر تأیید شد.

شعارنویسی جلیقه‌زردها: «فاز یک: شانزه لیزه، فاز دو: جهان»
حرکت جلیقه‌زردها در فرانسه یک جنبش مالتیتودی است، متفاوت از جنبش‌های قرن بیستم، در اعتراض به فلاکت ناشی از اصلاحات نئولیبرالی.  مالتیتود (‌بی‌شماران)
آنتونیو نگری: چه اتفاقی در فرانسه افتاده است؟ شورشی از مردمانی عجیب که در اولین شنبه اعتراضات (۱۷ نوامبر) چهارراه‌ها و خیابان‌های استان‌ها و وروردی اتوبان‌ها را مسدود کردند؛ بنا به تصاویر، مبارزان در دومین شنبه اعتراضات (۲۴ نوامبر)  شانزه لیزه را سنگربندی کردند و درخواست دیدار با رئیس‌جمهوری را داشتند. در سومین شنبه (۱ دسامبر) معترضان به محلات ثروتمند شهر پاریس حمله کردند، مملو از خشم با پلیس درگیر شدند و از فروشگاه‌ها و رستوران‌ها سرقت کردند… آیا این موضوعی جدی است؟ آنها از کجا می‌آیند؟


فراخوان کومرسی
( برگرفته از مقاله‌ی فارسی نوشته‌ و ترجمه‌ی جبیب ساعی:
فراخوان “جلیقه زردها”ی شهر کُمرسی به تمامی مجامع توده‌ای:


” اجازه ندهیم نیروهای سیاسی جنبش ما را مال خود کنند!
زنده‌باد دموکراسی مستقیم!
هیچ نیازی به انتخاب نمایندگان منطقه‌ای نداریم!

نزدیک به دو هفته است که جنبش “جلیقه زردها” صدها‌هزار نفر را در اقصی نقاط فرانسه به خیابان‌ها کشانده‌است. خیلی از این افراد برای اولین بار است که به تظاهرات دست می‌زنند.

افزایش قیمت گازوئیل قطره‌ای بود که کاسه را لبریز کرد و دشت را به‌آتش‌کشید رنج، فقر و بی‌عدالتی هرگز چنین وسعتی پیدا نکرده‌است. اکنون در تمام نقاط کشور صدها گروه محلی خود را سازمان می‌دهند و هر یک روش‌های خاص خویش را می‌آزماید.

این‌جا در کُمرسی در استان موز، ما از همان اول، با مجامع توده‌ای روزانه کار خود را به‌پیش می‌بریم؛ در این مجمع همه حق و حقوقی برابر دارند. در فلکه‌ها و مناطقی از شهر، سد‌معبر کرده، پمپ‌بنزین‌ها را مسدود‌کردیم و اجازه رفت‌و‌آمد به اتومبیل‌ها را تک‌تک می‌دادیم؛ همزمان کلبه‌ای هم در مرکز شهر درست کردیم. هر روز در این کلبه دور هم جمع ‌می‌شویم تا در‌مورد حرکت‌های بعدی‌مان تصمیم‌ بگیریم و در‌عین‌حال با دیگران وارد گفتگو‌شده و به افرادی که به ما می‌پیوندند خوش‌آمد بگوییم. در آنجا “آش همبستگی” درست کرده تا لحظاتی شیرین را کنار یکدیگر تجربه کرده و یکدیگر را بهتر بشناسیم و تمام این‌ها در یک برابری کامل انجام می‌شود.

هم اکنون مشاهده می‌کنیم که دولت و بخش‌هایی از جنبش پیشنهاد می‌کنند که برای هر منطقه نمایندگانی انتخاب کنیم یعنی چند نفر باشند که به‌عنوان نماینده طرفِ صحبت دولت قرار بگیرند و بیان تمام تنوعی باشند که ما را تشکیل می‌دهد. ما هیچ نوع نماینده‌ای نمی‌خواهیم به این دلیل که اجباراً در نهایت نه برای ما که به جای ما سخن خواهند گفت.

این انتخابِ نماینده چه فایده‌ای خواهد داشت؟ همین‌جا در شهر کُمرسی افرادی از ما به‌طور مرتب با معاون استاندار ملاقات داشته‌اند؛ در شهرهای بزرگ هیأت دیگری از طرف “جلیقه زردها” مستقیماً با استاندار ملاقات کرد. این افراد تا همین‌جا هم بارها خشم و عصبانیت ما و مطالبات ما را به بالایی‌ها منتقل کرده‌اند؛ آنها به‌خوبی می‌دانند که ما مصمم هستیم تا با این رئیس جمهور منفور و این دولت که از آن هم منزجریم و سیستم فاسدی که آن‌ها تجسم آن هستند تعیین تکلیف کنیم.

و دقیقاً به‌همین‌دلیل است که دولت در هراس است چرا که می‌داند اگر بر سر مسألۀ عوارض و سوخت عقب‌نشینی کند، به ناچار باید بر سر بازنشستگی، بیکاران، جایگاه کارمندان و مابقی قضایا نیز وا‌بدهد؛ به‌خوبی می‌داند که ممکن است شرایط بسیج یک جنبش همگانی علیه سیستم را فراهم ‌کند!
اگر دولت از ما نماینده و سخنگو می‌خواهد برای آن نیست که خشم و مطالبات ما را بهتر درک کند، بلکه صرفًا برای کنترل کردن و نهایتاً به خاک سپردن ماست. همانطور که از طریق سندیکاها عمل می‌کنند؛ آنها به‌دنبال میانجی و واسطه هستند یعنی کسانی که بتوانند با آنها مذاکره‌کنند یعنی در واقع بتوانند بر جنبش فشار آورده و خروش آتشفشانش را خاموش‌کنند. دنبال کسانی هستند که می‌خواهند از آنِ خود کرده و از آنها برای ایجاد دو دستگی در جنبش و در نهایت مدفون‌کردنِ آن استفاده‌ کنند.

اما آنها هنوز قوت و هوشیاری جنبش ما را درک نکرده‌اند؛ آنها درک نکرده‌اند که ما در حال فکر‌کردن، سازماندهی و تکامل‌بخشیدن و گسترش‌دادن به عملیات خویش هستیم؛ یعنی فعالیت‌هایی که هراس بی‌پایان به‌جان آنها می‌اندازد.
و به‌خصوص این‌که آنها نمی‌فهمند که جنبش “جلیقه زردها” به‌دنبال چیز دیگری‌است، چیزی که به اشکال گوناگون طلب‌می‌کند؛ چیزی فراتر از قدرت خرید و معیشت: “جلیقه زردها” خواهان این هستند که قدرت مردم توسط مردم و برای مردم اعمال‌گردد.

یعنی سیستم جدیدی که آنهایی که به نحوی تحقیرآمیز توسط دولتمردان مورد خطاب قرار می‌گیرند، “آنها که هیچ چیز نیستند” قدرت را دوباره به‌دست گرفته و آن‌را بر همین رهبران، قدرت‌های پول و ثروت، آنهایی که جیب‌های خود را پُر‌کرده‌اند اعمال‌سازند. این است برابری! ‌این است عدالت! این است آزادی!

این است آنچه ما می‌خواهیم و این همه از پایین و پایه منشاء خواهد‌گرفت.
اگر ما نماینده یا سخنگو انتخاب‌کنیم، خود منفعل خواهیم‌شد و نهایتًا به‌سرعت، سیستم را بازتولید خواهیم‌کرد یعنی عملکردهایی از بالا به پایین برقرا‌ر‌خواهد شد و مثل همان کثافت‌هایی می‌شویم که بر ما حکومت می‌کنند. این به‌اصطلاح نمایندگان مردم که جیب‌های خود را پر کرده، قوانینی به ثبت می‌رساند که زندگی ما را ناممکن می‌سازد و فقط در راه منافع ثروتمندان عمل می‌کند. دست‌های خود را در چرخ‌دنده‌های سیستم نمایندگی نگذاریم و اجازه ندهیم که سیستم سیاسی ما را بلعیده و مالِ‌خود‌کند. کلام خود را به یک مشت آدم (هر چند هم که سالم و صادق به‌نظر برسند) واگذار نکنیم. آنها یا باید به حرف همه گوش دهند یا به حرف هیچ‌کس!

ما از این شهر کوچک کُمرسی، از همه می‌خواهیم که همه‌جا در فرانسه کمیته‌های توده‌ای تشکیل‌دهند، که از طریق مجمع عمومی منظم عمل‌کنند؛ مکان‌هایی به وجود‌آورند که در آن سخن آزاد باشد و هر‌کس جرأت کند حرفش را بزند، صحبت‌کردن را تمرین‌کنیم؛ بتوانیم به یکدیگر کمک کنیم.
اگر واقعاً مجبور به انتخاب نماینده شدیم باید فقط در سطح کمیته‌های محلی و در پیوستگی و نزدیکی کامل با حرف مردم باشد؛ نمایندگانی که به‌نحوی اجباری خواست‌های مردم را بیان‌کنند، قابل فسخ و دوره‌ای باشند؛ در شفافیت کامل و با اطمینان کامل.
همچنین خواهان آنیم که صدها گروه از جلیقه زردها کلبه‌هایی مثل ما بنا‌ کنند که خانه‌های مردم باشد همانطور که در سَنْ‌نزِر کردند ؛ در یک کلام، جایی برای به هم پیوستن، سازماندهی و هماهنگ‌کردن در سطح محلی و در سطح استان؛ آن هم در برابری کامل.
این چنین است که پیروز می‌شویم، چرا که بالایی‌ها عادت به مدیریت چنین جنبشی را ندارند و از اینجاست که هراسناک هستند. نگذاریم ما را رهبری کنند؛ نگذاریم ما را از آنِ خود کنند و بین ما اختلاف بیندازند.
ما هیچ یک از “نمایندگان” و “سخنگویانی را که سرخودْ خودشان را چنین تصور کرده‌اند نمی پذیریم.
ما می‌خواهیم حاکمیت خود را بر زندگی خویش باز پس بگیریم.
زنده باد “جلیقه زردها” در کلیه تنوعشان!
زنده‌باد قدرت مردم، به‌دست مردم، برای مردم!“
جلیقه‌زردهای کومرسی

زمستان دگردیسی‌ها

وقتِ کمونِ کمون‌ها فرارسیده است

نامه‌ای از چیاپاس به جلیقه‌زردها

فیلم از فاز 2 حدود 40 دقیقه در تاریخ 24 نوامبر- سیاست خیابانی
Acte 2 des Gilets Jaunes à Paris / barricades sur les Champs-Elysées - 24 novembre 2018
فاز 5 در تاریخ 15 دسامبر حدود 7 دقیقه
Acte V - Dijon - Gilets jaunes
https://youtu.be/iCY3gTUzIp8
 15Décembre 2018, Manifestation des gilets jaunes.