به یاد و خاطره ی دخت افغان «رخشانه» از ایالت غور که بدست مردسالاران مذهبی بمانند فرخنده، سنگسار شد

به یاد و خاطره ی دخت افغان «رخشانه» از ایالت غور
https://youtu.be/odQxRfPqxBY 

سحر آفرین ـ لاله آزادم

من لاله ي آزادم،خود رويم و خود بويم دردشت مكان دارم،هم فطرت آهويم

آبم نم باران است،فارغ زلب جويم تنگ است محيط آن جا،درباغ نمي رويم

من لاله ي آزادم،خودرويم وخود بويم

از خون رگ خويش است،گر رنگ به رخ دارم مشاطه نميخواهد،زيبايي رخسارم

بر ساقه ي خود ثابت،فارغ زمدد كارم ني در طلب يارم،ني در غم اغيارم

من لاله ي آزادم،خود رويم و خود بويم

هر صبح نسيم آيد،بر قَصد طواف من آهو برگان راچشم،از ديدن من روشن

سوزنده چرا غستم،در گوشه اين مامن پروانه بسي دارم،سرگشته به پيراهن

من لاله ي آزادم،خود رويم و خود بويم

از جلوه ي سبز و سرخ،طرح چمن ريزم گشته است خُتن صحرا،از بوي دلاويزم

خَم مي شوم از مستي،هرلحظه و مي خيزم سرتا به قدم نازم،پاتا به سر انگيزم

من لاله ي آزادم،خود رويم و خود بويم

جوش مي و مستي بين،در چهره ي گلگونم داغ است نشان عشق،در سينه ي پر خونم

آزاده و سرمستم،خوكرده به هامونم رانده ست جنون عشق،ازشهر به افسونم

من لاله ي آزادم،خود رويم و خود بويم

از سعي كسي منت برخود نپذيرم من قيد چمن و گلشن،برخويش نگيرم من

بر فطرت خود نازم،واراسته ضميرم من آزاده برون آيه،آزاده بميرم من

من لاله ي آزادم،خود رويم و خود بويم

هکتیویست های "ناشناسان"هزاران اسم و آدرس نژادپرستان کوکلوس کلان را علنی کردند.

رزا: هکتیویست های "ناشناسان" هزاران اسم و آدرس نژادپرستان کوکلوس کلان را علنی کردند. جنگ ناشناسان علیه کوکلوس کلانها از ترور مایکل براوون در شهر فرگوسن امریکا که به دست پلیس امریکایی انجام گرفت و زمینه ی نژادپرستانه و علیه سیاهپوستان را داشت آغاز شد. پروژه ی علنی کردن اسامی نژادپرستان توسط هکتیویستهای "ناشناسان" پروژه ی هک کردن آکانتها نبوده و بیشتر تحقیق بیش از 11 ماه در شبکه های اجتماعی می باشد. اغلب اسامی قبلن بدلیل شعارها و عکسهای نژادپرستانه قبلن بعنوان راسیست تبلو شده بودند و اینک اعلام شده که این افراد حقیقتن عضو گروه مخوف کوکلوس کلان میباشند.

برای خواندن اسامی نژادپرستان کوکلوس کلان روی لینک زیر کلیک کنیم.

http://pastebin.com/wbvP95wg

تویتر ناشناسان در پروژه ی علیه کوکلوس کلانها در لینک زیر

https://twitter.com/Operation_KKK

به یاد آر، به یاد آر ، 5 نوامبر را!

در روز 5 شنبه در یک اعتراض ضد کاپیتالیستی جهانی، هزاران نفر با ماسک «وی- انتقام»* خیابانها را اشغال کردند. چشمگیرترین اعتراضات در لندن بود و طبق گزارشها 50 نفر دستگیر شده و یک ماشین پلیس هم به آتش کشیده شد.

فیلم اعتراض لخت فعالین زنان (فیمن) به کنفرانس «نقش زن مسلمان» _ پاریس

فیلم اعتراض لخت فعالین زنان (فیمن) به کنفرانس «نقش زن مسلمان» در نزدیکی پاریس 

...من رسیدم مامان

من موفق نشدم مامان

اما به برادرهام نگو

همینطور به پدر هم نگو.

بهشون بگو

من رسیدم، به آنجایی که پدربزرگ زیاد ازش تعریف میکرد.

جایی که تانکها مسئول پخش آب و گلوله ها از جنس آبنبات اند.

اینجا که هستم نان هم زیاد است

پول کم ندارم بپردازمش.

اینجا که هستم برای جهانی بهتر میجنگند.

بهشون بگو من در ... هستم

و

قایقم هم

غرق نشده...

ich habe es nicht geschafft mama

http://digitalresist.blogspot.com

رادیو ریزوم از س ک س با سیستم میگوید و خطر ایدزی شدن!

رزا: رادیو ریزوم از س ک س با سیستم میگوید و خطر ایدزی شدن!

رادیو ریزوم، دوازدهم | از مک‌دونالد و شیاطین دیگر

https://radiorhizome.com/rhizome12/

دانلود برنامه دوازدهم در کیفیت بالا

دانلود بی کیفیت! اینجا

رزا: در مورد برنامه ی دوازدهم ریزوم باید خواست که جای گوینده ی مرد "نق نقو" با زنی معترض عوض شود.

و همچنین توضیح این مورد هم مهم است، اینکه فاشیستهایی مانند خامنه ای هم با مک دونالد مخالفند و ترجیحشان "مش دونالد" است! در ضمن قرار نیست که پس از توافق/تفاهم هسته ای در ایران سرمایه گذاری شود! بیشتر قرار است که یک کشور 80 میلیونی، بازار بزرگ مصرف بُنجل های اروپا/امریکا شود و مالیات بر کالاهای خارجی بیشتر از پیش برداشته شود و منابع منطقه هم، چوب حراج بخورند/ ارزانتر شود.

بقولی: تانکها میروند و بانکها می آیند!

بمانند یونان!

اما آیا بانکها دریونان سرمایه گذاری صنعتی کردند؟ کارخانه زده و سازماندهی تولید کالا کردند؟ نه!  

بانکها بیشتر روی حرص خرید و مصرف جماعت "تحریم" شده ی ایرانی حساب باز کرده اند.

اشتها برای مک دونالد و بورگرکینگ و مرغ کنتاکی و....

قرار است گوشت هورمونی و ذرت ژنتیکی به خورد جماعت بدهند تا پروژه ی سیبزمینی کردن انسان، گلوبال و جهانی پیش برود!

و اینگونه است که کارگران این رستورانهای زنجیره ای، اصولن از فقدان ژن اعتراض و اعتصاب صنفی در رنجند!

و خود حتی هر روز هامبرگر می رینند!

سخن کوتاه! فرق مخالفت فاشیستی با مکدونالد با انتقاد "چپ رادیو ریزومی" با هرگونه مش/مک دونالد شفاف نبوده و بر پایه ی تحلیل طبقاتی مارکسی تنها بی دستمزدی/کم دستمزدی کارگران مش/مکدونالد سوژه ی اصلی اعتراض ریزومی رادیو است! همچنین نداشتن اتحادیه و سندیکای کارگری و غیره دلیل جذابیت ایران برای ورود گله ای بازرگانان آلمانی/فرانسوی...و هجوم سیاستمداران معامله چاق کُن اروپا/امریکایی اعلام شد. همچنین اعلام شد که سیستم سرمایه میداند که کارگران بی سازمان و سرکوب شده، بسیار ارزانند.(بمانند افغانستانی های در ایران.)

اما در زمانه ای که نیم بیشتراز جمعیت جوان کشور، بیکارند و این بیکار بودن در جامعه ی ما بسیار منفی ارزشگذاری میشود، مسلمن در برابر رسانه های مسلط،  سیستم که وعده ی کار/ استخدام و اینترنت آزاد مکدونالدی هم میدهند، رادیو ریزوم با استدلالات ضعیف و ادعای دفاع از "طبقه ی کارگر" با این موضع دفاعی، صدایی ضعیف و نق نقو خواهد ماند!

رادیو ریزوم نیز در واقع (غیر مستقیم) بشارت خروج از بیکاری را در آستانه ی ورود سرمایه داران خارجی به ایران داده و تنها از دستمزد پایین و بی تشکلی طبقه ی کارگر ایران شاکی است.

باید دید که ورود بانکها به یونان در طی این یک دهه ی اخیرآیا در بیکاری/اشتغال این کشور تاثیری گذاشته؟

نه!

گویا دوستان هنوز هم توهمی در سیاستهای سرمایه ی مالی داشته و فکر میکنند هدف ورود دلالان"خرید ارزان نیروی کار" است. اما در واقع سرمایه مالی روی "شکم" ها زوم کرده، نه دستان پینه بسته ی کار! اشتهای مصرف را بالا میبرد تا نهایت فروش را اعلام کند. آنها می آیند برای بازار فروش بُنجلهایشان و قرض و وام دادن با هدف فروش.... نه برای تولید ارزان مرسدس بنز!. حداکثرش در این زمانه ی بحران، کار منحصر به مونتاژ کالایی است که در بازارخود کشور فروش رود...

باری

تریبون ها را برای بی صدایان آزاد کنید، برای اعتراضی جانانه.

بجای چُسناله ازجمعه های خونین

بجای کمی راک، کمی رپ، کمی  سکس و جنایت و نوحه...

اعلام "جشن اشغال"!  اعلام آنارشی!

بگذاریم بیایند برای پر کردن جیبهایشان!

گورکنان دستمزد بالاتر نمیخواهند!

آنان سرمایه داری را مجانی به خاک میسپارند!

پس

مرگ بر کار!

زنده باد آنارشی و جمعه های شاد!

Anarchy in Greece! / A revolutionary message from Greece 

we are here !

https://youtu.be/5kq4m2aNNmk

Noam Chomsky (2013) "Pedagogy of the Oppressed"

45th anniversary of the publication of Paolo Freire's "Pedagogy of the Oppressed"

https://youtu.be/-SOw55BU7yg

آلبوم گروه مورچه‌ها «میلیتاریسم»

میلیتاریسم»

مورچه‌های افغانستان فریاد می‌زنند

کابل/ خواننده:شکیب مصدق،ترانه و کمپوز:مسعود حسن زاده،تنظیم موسیقی؛صدیق احمد،میکس و ماستر:افشین آوا

از همه رفقایی که در رسانه های صوتی و تصویری کار میکنند یا ارتباطات دارند خواهش میکنم تا این آهنگ را به دست رسانه ها برسانند تا حد اقل کسانی که در فیسبوک نیستند هم بتوانند ببینند و بشنوند.

لینک دانلود با کیفیت اصلی برای تلویزیون ها:

لینک دانلود فایل صوتی برای رادیو ها:

لینک یوتیوب:

https://youtu.be/S7jYfUT_in4

Bella Ciao

https://youtu.be/KoS1groLrMk

"وضعیت خراب است"

مورچه‌ها

  ما تسلیم نمیشویم! We don’t give up

https://youtu.be/QABV0VY0PNs

« ما تسلیم نمی‌شویم!»

 از سروده‌های گروه موسیقی فرانسوی به نام (HK et Les Saltimbanks)‌ است که به سرود زحمتکشان فرانسه بدل شده و در گردهمایی های اعتراضی شان آنرا یکصدا سرداده کاخ های ستم را به لرزه درمی‌آورند. 

من این کلپ را با زیرنویس فارسی تقدیم خوانندگان سایت «حزب همبستگی افغانستان» می‌نمایم.

انقلاب در روژئاوا / مردیث مکس

مردیث مکس در یادداشت پیش رو با برشمردن وضعیت مقاومت کوبانی از عدم توجه و اقبال کافی به مقاومت در روژئاوا می‌گوید. میدان پیش تر با انتشار دو یادداشت «حیات فکری اوجالان» و «از اوجالان تا بوکچین یا قصۀ کوبانی از کجا آغاز شد؟» به قلم بهرنگ صدیقی به این موضوع پرداخته است.

 از آگوست گذشته، زمانی‌که برای نخستین‌بار درباره‌ی جنگ علیه دولت اسلامی عراق و شام در کوبانی شنیدم، در تعجب بودم که چرا در آمریکا تعداد کمی از مردم درباره‌ی کانتون‌های روژئاوا صحبت می‌کنند.[۱] تصور کنید، این می‌تواند خبر بزرگی باشد که در خاورمیانه یک منطقه آزاد وجود دارد که توسط نیروهای قدرتمند سوسیال فمینیست اداره می‌شود، جایی‌که مردم تصمیمات‌شان را از طریق شوراهای محلی می‌گیرند و زنان ۴۰ درصد از پست‌های رهبری در تمام سطوح را به عهده دارند. تصور کنید، این حتی می‌تواند خبر بزرگتری باشد که جنگ‌جویان غیرنظامی آن‌ها قدرت لازم برای شکست دادن نیروی اسلامی را دارند، تصور کنید، تجزیه و تحلیل آن‌چه که این پیروزی را ممکن ساخت می‌تواند همه مطبوعات جناح چپ را در برگیرد.

اما بسیاری از چپ‌های آمریکا هنوز داستان کانتون‌های روژئاوا یعنی عفرین، جزیره و کوبانی، در شمال سوریه یا غرب کردستان را نشنیده‌اند. روژئاوا، معادل کُردی غرب، شامل سه استان در قلمرو تحت حاکمیت داعش است که بر روی هم منطقه‌ای را می‌سازند که اندکی از ایالت کِنتیکِت کوچک‌تر است. در اواسط ۲۰۱۲ نیروهای رژیم اسد عقب‌نشینی وسیعی را از منطقه انجام دادند و نبرد برای شبه‌نظامیان کُرد به جای ماند، شبه‌نظامیان یگان‌های مدافع خلق (YPG) و یگان‌های مدافع زنان (YPJ) که جنگ‌جویان زن خودمختار هستند. این شبه‌نظامیان‌‌ همان نیروهای پیشمرگ عراقی نیستند، اما مطبوعات آمریکایی از همین نام برای هر دو گروه استفاده می‌کنند. ی.پ.گ و ی.پ.ژ در سه سال اخیر روی شکست دادن جهادی‌ها تمرکز داشته‌اند، اما هم‌زمان نیز به ویژه در شهر حسکه (Hasakah) و اطراف آن با رژیم اسد جنگیده‌اند. در۲۷ ژانویه ۲۰۱۵ آن‌ها با شکست‌دادن داعش در کوبانی به پیروزی عظیمی دست یافتند و هم‌چنین توانستند شهرهای استراتژیک تل حمیس و تل تمر را در کناره‌های کانتون جزیره تصرف کنند، اما در اواخر آوریل خود را برای حملات مجدد داعش در منطقه آماده کردند. در حالی‌که برای مخالفان سوریه تلخ است که YPG و YPJ همه‌ی انرژی خود را صرف جنگ با اسد نمی‌کنند، چپ‌های سراسر جهان بایستی به تماشای تلاش‌های قابل توجه کُردهای سوریه و متحدان‌شان در خلق منطقه‌ای آزاد بنشینند، جایی‌که می‌توانند ایده‌های‌شان را درباره‌ی سوسیالیسم، دموکراسی، زنان و ایدئولوژی در عمل توسعه بخشند. آن‌ها از سال ۲۰۰۳ روی این ایده کار کرده‌اند، زمانی‌که PYD (حزب اتحاد دموکراتیک) توسط پ.ک.ک، حزبِ کُرد غیرقانونیِ ترکیه، بنا شد. در ژانویه ۲۰۱۴ آن‌ها در هر کانتون یک سیستم حکومتی از پایین به بالا را درست کردند. سیستمی که از طریق شوراهای محلی تصمیمات سیاسی را اتخاذ می‌کند و خدمات اجتماعی و مسائل حقوقی توسط جامعه شهروندی محلی و با ساختاری زیر چتر جنبش اجتماعی دموکراتیک (TEV-DEM) اداره می‌شوند. جنبش اجتماعیِ دموکراتیک شامل مردمانی از همه‌ی گروه‌های اعتقادی در کانتون‌هاست که هرکدام توسط بیش‌تر از یک حزب سیاسی نمایندگی می‌شوند، اما بیش‌تر این رهبری دموکراتیک از PYD نشات می‌گیرد. پیرو عقیده‌ی ژانت بیل، که بخشی از نمایندگی آکادمیک کانتون جزیره را در دسامبر ۲۰۱۴ برعهده داشت، کمونِ بخش ستونِ کل ساختار است. هر کمون ۳۰۰ عضو و دو رئیس اشتراکی منتخب دارد، یک مرد و یک زن. هر هجده کمون تشکیل یک بخش را می‌دهند و ریاست اشتراکی همه‌ی آن‌ها در شوراهای مردمی بخش انجام می‌شود که اعضای آن نیز منتخب مردم‌اند. شوراهای مردمی بخش، در مورد مسائل مدیریتی و اقتصادی مانند جمع‌کردن زباله، توزیع سیستم گرمایشی، مالکیت زمین و همکاری شرکت‌ها تصمیم گیری می‌کنند. حداقل ۴۰درصد کمون‌ها و شورا‌ها را زنان تشکیل می‌دهند، PYD در راستای ایجاد انقلاب در روابط جنسیتی سنتی، بدنه‌های موازی از زنان خودمختار را در همه‌ی سطوح ایجاد کرد. این سیاست‌ها در مورد مسائل و نگرانی‌های ویژه زنان مانند ازدواج‌های اجباری، قتل‌های ناموسی، چند همسری، خشونت‌های جنسی و تبعیض، مشخص‌اند. چون خشونت‌های خانگی از مشکلات دائمی به شمار می‌روند PYD برای حمایت از زنان سیستم‌های پناهگاهی را تنظیم کرده است، اگر این‌جا نگرانی در مورد مسائل زنان رخ دهد زنان شورا‌ها این توانایی را دارند تا بر شوراهای مختلط مسلط شوند. به طور خلاصه باید گفت که این انقلاب روژئاوا بود که رؤیای بهار عربی را به انجام رساند و اگر این ایده‌ها می‌توانند پایدار باشند و بر داعش، ناسیونالیسم کُردی و خشونت‌هایی که بیرون از کانتون‌ها وجود دارند غلبه کنند، پس این روژئاواست که می‌تواند فرصت‌های موجود در کل منطقه را تحت‌تاثیر قرار دهد. با این شرایط چرا روژئاوا حمایت‌های بین‌المللی بیشتری دریافت نمی‌کند؟

برای خواندن مقاله در منبع روی اینجا کلیک کنیم

ادامه ی خواندن در همین بلاگ روی اینجا کلیک کنیم.

یونان و آنارشیسم!

رزا: ما گفته بودیم!

یونان گفته است که می‌خواهد تا پایان ماه جاری میلادی با اعتباردهندگان بین المللی خود بر سر وام‌هایش به توافق برسد....

سمیه خواجوندی: ارزیابی چپ‌گرایان از پیروزی سیریزا

سمیه خواجوندی پژوهشگر علوم انسانی
سیاست رسمی در یونان با چالش جدی‌ روبه‌رو است و فضای بی‌اعتمادی نسبت به سیاستمداران فراگیر شده است. در انتخابات ۲۵ ژانویه ۲۰۱۵ چپ نهادینه و رسمی (Pasok) که پیش از این بر یونان حکومت کرده بود تنها ۵ درصد آرا را از آن خود کرد که برایش ضربه بزرگی بود. سیریزا نیز تنها ۳۶ درصد از آرا را به دست آورد. برخلاف آن‌چه رسانه‌ها اعلام می‌کنند، پیروزی سیریزا به اتفاق آرا نبوده است.
۳۶ درصد از واجدین شرایط در این انتخابات شرکت نکردند، یعنی رقمی معادل با آراء سیریزا. شرکت نکردن ۳۶ درصد واجدین رأی در انتخابات، آن هم در کشوری که رأی دادن اجباری است و شرکت نکردن در انتخابات می‌تواند برای دریافتِ مدارکِ اداری (مانند پاسپورت و گواهینامه) مشکل ایجاد کند، معنادار و قابل تأمل است.
رویکرد انتقادی شهروندان یونانی به این انتخابات در رسانه‌ها انعکاسی نیافت و در عوض رسانه‌ها مدام مشارکت گسترده‌ یونانی‌ها و شعار "امید بزرگ" را تکرار کردند. برای نمونه سیاست‌مداران فرانسوی از چپ افراطی تا راست افراطی در شبکه‌های تلویزیونی حاضر شدند و پیروزی سیریزا را دلیل درستی تئوری قدیمی‌شان یعنی "انقلاب شهروندی از طریق صندوق رأی" دانستند.
اما فضای حاکم بر یونان پیش از انتخابات ژانویه چگونه بود؟ سیاستمداران موفق نشده بودند جلوی خشم مردم یونان را بگیرند، اعتصابات همه‌گیر شده، جنبش‌های ضد پلیسی، ضد مأموران اجرایی و ضد فاشیستی قدرت گرفته و جنبش‌های مردمی و خودگردان در جامعه افزایشی چشم‌گیر یافته بود. این روند سیاست‌مداران و صاحبان قدرت را به هراس افکنده بود. برای محدود کردن قیام‌های هر روزه در خیابان‌ها، رهبران سیاسی از یک‌سال پیش مصمم شدند تا شرایط را برای به قدرت رسیدن سیریزا مهیا کنند.
آن‌ها باید از میان سه امکان: پیروزی احتمالی حزب چپِ سیریزا، گسترش انقلابِ اجتماعی یا مسیر خطرناک کودتای نظامی یکی را انتخاب می‌کردند.
اما فضای حاکم بر یونان پیش از انتخاباتِ ژانویه‌ چگونه بود؟ سیاستمداران موفق نشده بودند جلوی خشم مردم یونان را بگیرند، اعتصابات همه‌گیر شده، جنبش‌های ضد پلیسی، ضد مأموران اجرایی و ضد فاشیستی قدرت گرفته و جنبش‌های مردمی و خودگردان در جامعه افزایشی چشم‌گیر یافته بود
سیریزا نیز از مدت‌ها پیش رایزنی با حزب‌های سیاسی مختلف در یونان را آغاز کرده بود و برخلاف آن‌چه همه جا گفته می‌شود، سیریزا هیچ موضع‌گیری ضدسرمایه‌دارانه‌ای نداشت. اگر بخواهیم مقایسه‌ای میان فرانسه و یونان انجام دهیم، سیریزا همچون ائتلافِ نامتجانسی از چپِ‌های متمایل به راست در فرانسه است. سیریزا پس از خوشامدگویی‌های رهبران اقتصادی و سیاسی اروپا با تفکیک کردن گرایش و جهت خود از سایر چپ‌های یونان و مهارکردنِ مواضعِ چپ خود، به این رهبران تضمین داد که سربه راه باشد. در نهایت، سیریزا افراد محافظه‌کار و متمایل به راست را به عنوان نامزد معرفی کرد.
بعد از انتخابات نیز سیریزا با عقدِ پیمان با حزب دست‌راستی "یونانی‌های مستقل" (حزبی که به تمایلات نژادپرستانه، سلطنت‌طلبانه و ضدمهاجر شُهره است و به دنبال نزدیکی به کلیسای ارتدوکس است) نشان داد که قواعد بازی قدرت را به خوبی می‌شناسد. چنین پیوندی بین این گفتمانِ چپ و ناسیونالیسم باعث شد تا حتی ماری لوپن (حزب راست افراطی در فرانسه) با حزب سیریزا ابراز نزدیکی کند. سیریزا از همان آغاز نشان داد از سردرگمی‌های سیاسی که کل اروپا به آن دچار است مستثنا نیست و همان راهی را در پیش گرفته است که سایر احزاب چپ در اروپا رفته‌ اند.
سخنرانی‌های تهاجمی آغازینِ سیریزا و برنامه‌های پرشور و حرارتش به‌تدریج کمرنگ شد. آلکسیس سیپراس Alexis Tsipas که پیش‌ترها احزاب چپ رسمی در اروپا با ترش‌رویی پذیرای‌اش می‌شدند، حال به عزیزکرده‌ این احزاب تبدیل شده است. چون او به سیاستی‌ نئوکینزی بسنده کرد که از سیاست‌های احزابِ چپِ گذشته‌ در یونان بسیار دور بود. بنابراین در یونان دیگر نه مسئله‌ بیرون آمدن از اتحادیه‌ اروپا مطرح است و نه حذفِ وام‌ها. سیپراس نیز حاضر به مذاکره بر سر راه‌حلی "متقابل و قابل‌قبول" است و این راه چیزی جز زمان‌بندی دوباره برای پرداخت قرض‌ها نیست.
همه چیز از این پس در یونان در گرو این راه حلِ "متقابل" است و بنابراین سیاست‌بازی معقولی در پیش گرفته خواهد شد. برای نمونه به چند مورد از برنامه‌های انتخاباتی سیریزا اشاره می‌کنیم:
یکی از اصلی‌ترین وعده‌‌های مطرح‌شده در برنامه‌ سیریزا تغییر سطح حداقل دستمزد بود که پس از به قدرت رسیدن اجرای این برنامه به بعد از مشورت با "شرکای اجتماعی و نهادهای اروپایی و بین المللی" موکول شد. به بیان دیگر، این بانک‌ها هستند که تصمیم خواهند گرفت دستمزدها در یونان بالا برود یا نرود. در ضمن سیریزا، با الگوبرداری از آلمان، خواهان افزایش سن بازنشستگی به ۶۷ سالگی شده است. به این ترتیب از این پس در یونان تنها کسانی که به مدت دست‌کم ۴۰ سال کار کرده اند قادر به دریافت مزایای بازنشستگی در ۶۲ سالگی خواهند بود و حقوق بازنشستگی نیز برای کسانی که پیش از موعد بازنشسته شوند به شدت کاهش می‌یابد.
در یونان دیگر نه مسئله‌ بیرون آمدن از اتحادیه‌ی اروپا مطرح است و نه حذفِ وام‌ها. سیپراس نیز حاضر به مذاکره بر سر راه‌حلی «متقابل و قابل‌قبول» است و این راه چیزی جز زمان‌بندی دوباره برای پرداخت قرض‌ها نیست.
درباره‌ مفاد قانون اجتماعی که دولتِ قبلی به مردم تحمیل کرده بود و موجب اخراج‌های گسترده‌ قانونی، افزایش طول کار هفتگی و پرداخت نشدن ساعات کار اضافی شده بود دولت سیریزا این قوانین را "به‌تدریج و بر اساس قانون" بررسی خواهد کرد.
در بخش خصوصی نیز سیریزا متعهد شده تا "طرحِ خصوصی‌سازی‌هایی را که تکمیل شده است لغو نکند"، "در مواردی که فرآیند مناقصه آغاز شده باشد، حکومت به این فرآیند مطابق با قانون احترام خواهد گذاشت" و "خصوصی‌سازی¬هایی که تاکنون تکمیل نشده‌اند، باید به نحوی تغییر کنند که به شرایط بهتر و درآمد بیشتری دست یابند و رقابت‌پذیری را تشویق کنند".
رویکردی که سیریزا در پیش‌گرفته است بسیاری از چپ‌گرایان یونانی را برآشفته است. مانولیس گِلِزوس، نمایندۀ سیریزا در بروکسل، در همان ماه نخست روی کار آمدن سیریزا گفت: "یک ماه سپری شده و هیچ چیز صورت نگرفته. شخصاً از مردم یونان پوزش می‌خواهم، چرا که من هم به این توهم دامن زدم که سیریزا به وعده هایش عمل خواهد کرد". در عوض همین عملکرد سیریزا با واکنش‌های مثبت رهبران اروپایی مواجه شده است. برخی از فعالان چپ نیز نگران این وضعیت هستند.
ژان ـ مارک سیلوستر، از فعالان چپ در فرانسه، در عین‌حال که از پیروزی سیریزا ابراز خوشحالی کرده اما از دغدغه‌اش که ناکامی برنامه‌ سیریزا است سخن گفته است. او گفته است که شکست سیریزا در اجرای برنامه‌ "ضد ریاضتی" به همه‌ چپ‌ها نشان خواهد داد که راه‌حل دیگری جز به‌کارگیری ضوابط ریاضتی ممکن نیست و سیریزا مطلقاً از کادر سرمایه‌داری خارج نخواهد شد. به زودی آشکار خواهد شد عملی‌کردن این برنامه ناممکن است و سیریزا به نقشِ کوچکِ هم‌صحبتی با جامعه‌بین‌المللی، برای معامله کردن و زمان‌بندی دوباره‌ قروضِ تحمیل شده بر یونان، اکتفا خواهد کرد. او این‌طور به سخنانش پایان داد که این آن‌چیزی است که به بی‌اعتبار کردن گفتمان‌های آلترناتیو چپ کمک خواهد کرد.
پس از شکست و ناکامی‌ سیریزا رهبران سیاسی در رسانه‌ها تلاش خواهند کرد جنبش‌های ضد سرمایه‌داری و پیامد پیروزهایشان رابی‌اعتبار کنند، همان رهبران سیاسی و رسانه‌هایی که پیروزی سیریزا را پیروزی چپِ " رادیکال"، "انقلابی" و "ضد سرمایه‌داری" می‌نامیدند.
با گذشت زمان اقدامات حزب تازه سرکارآمده‌ سیریزا هم صراحت بیشتری به خود گرفته‌است. دوشنبه ۲۷ آوریل خبرگزاری‌ها خبر دادند که سیپراس نخست وزیر یونان یانیس وَروفاکیس (Yanis Varoufakis) وزیر دارایی را، که با سیاست‌های ریاضتی مخالفت‌هایی کرده بود از هیئت مذاکره‌کننده کنار گذاشت. سخنان وَروفاکیس به مذاقِ متحدان اروپایی سیریزا خوش نمی‌آمد و آن‌ها از بیرون رفتنش از هیأت مذاکره‌کننده گان استقبال کردند.
از این پس اُکلیدس ساکلوتوس (Euclides Tsakalotos) استاد اقتصاد با گرایش محافظه‌کارانه مسئول مذاکره با اتحادیه‌ اروپا خواهد بود. سیپراس درباره‌ این تغییر می‌گوید: "حال که داریم به مرحله‌ نهایی می‌رسیم ، به سازماندهی دوباره‌ گروه‌مان احتیاج داریم تا بتوانیم کنترل و کارآمدی کامل داشته باشیم" اما سیپراس نمی‌گوید می‌خواهد بر چه چیزی کنترل کامل داشته باشد و منظورش کارآمدی‌ در چیست؟
پس از شکست و ناکامی‌ سیریزا رهبران سیاسی در رسانه‌ها تلاش خواهند کرد تمام جنبش‌های ضد سرمایه‌داری را بی‌اعتبار جلوه دهند، همان رهبران سیاسی و رسانه‌هایی که پیروزی سیریزا را پیروزی چپِ "رادیکال"، " انقلابی" و "ضد سرمایه‌داری" می‌نامیدند. صفت‌هایی که در مورد سیریزا صدق نمی‌کند.
مسئله‌ مهمی که مسکوت می‌ماند این است که اکنون دیگر برنامه‌های احزاب رسمی و شناخته‌شده، از راست تا چپ، از میانه‌رو تا افراطی یا آمیزه‌ای از این گرایش‌ها دیگر در زندگی واقعی و روزمره پاسخ‌گوی نیازها و نگرانی‌های اکثریت مردم نیست و پیروزی‌های پر سر و صدای انتخاباتی خیلی زود از اعتبار می‌افتند.
نگرانی آنست که مرحله‌‌ بعدی در یونان پلیسی‌تر‌ کردن جامعه و فضاهای اجتماعی و سیاسی باشد. نگرانی از این‌که مبادا در بازی سیاستمداران، جامعه‌ یونان به جای آزادی بیشتر آبستنِ سرکوب شدیدتر و خشن‌ترِ جنبش‌های اجتماعی باشد.

چپ‌گرایان وافسانه سیریزای یونانی

وقتی به یونان می‌روید، اولین چیزی که نظر شما را جلب می‌کند حضور سیاست و آنارشیسم در خیابان‌ها است. نمی‌توان از خیابان‌های محله‌ اگزارخیا Exarchia در آتن، شهرهای خانیا و هراکلیوس در جزیره‌ کِرِت و شهر تسالونیک گذشت و به گرافیتی‌ها و شعارنویسی‌های روی دیوارها بی‌تفاوت ماند. گویی همین امروز قرار است انقلابی بزرگ به وقوع بپیوندد!

دیوار خانه‌ها، دبیرستان‌ها، دانشگا‌ه‌ها، بیمارستان‌ها و اماکن دولتی پُر است از شعارهای سیاسی، ضدفاشیستی، ضد اقتصاد استثمارگر و علامت A‌ آنارشیستی. شعارهایی همچون «خودگردانی زندگی روزمره»، «ما دیگر مثل برده‌ها زندگی نمی‌کنیم»، «من مبارزه می‌کنم پس هستم»، «اختیار زندگی‌‌ ما در دستان خودمان است»، « اختیار محله‌هایمان در دستان ماست» و «ما همگی مهاجر هستیم»، دیوارهای شهرها را پوشانده‌اند و گویی دیوارها نیز در حال مقاومت و مبارزه‌اند. آن‌ها از دیوارها استفاده می‌کنند تا ایده‌ فرو نرفتن در گل و لای مناسبات انتخاباتی و سیاسی را تکثیر کنند، مناسباتی که هدفشان محافظت از بندگی اختیاری است

برای خواندن ادامه در منبع روی تیتر آن کلیک کنیم. 

برای خواندن ادامه در این بلاگ روی اینجا کلیک کنیم.

مروری بر رمزنگاری شخصی – عمومیEnigmail، GnuPG

Enigmail یک افزونه برای برنامه Mozilla Thunderbird است که با کمک آن می‌توانید از حریم شخصی ارتباطات ایمیلی خویش حفاظت کنید. Enigmail بطور ساده یک رابط کاربری است که به شما امکان می‌دهد تا از برنامه رمزنگاری GnuPG در برنامه Thunderbird استفاده کنید. رابط کاربری Enigmail به صورت OpenPGP در کادر ابزارهای برنامه Thunderbird مشاهده می شود.
 https://info.securityinabox.org/fa/node/1817

Enigmail بر اساس سیستم رمزنگاری کلید عمومی کار می کند. در این روش، هر فردی می باید جفت-کلید شخصی خود را بوجود بیاورد. کلید اول با عنوان کلید شخصی شناخته می شود. این کلید با یک رمز عبور یا عبارت عبور تحت مراقبت قرار داشته و با هیچ شخصی به اشتراک گذاشته نمی شود.
کلید دوم را کلید عمومی می نامند. این کلید را می‌توانید با هریک از طرفین مکاتبات خود به اشتراک بگذارید. وقتی که کلید عمومی مخاطب خود را دریافت کردید می‌توانید ایمیل‌های رمزنگاری شده به این شخص ارسال دارید. در اینصورت فقط فرد مورد نظر می‌تواند ایمیل‌های شما را رمزگشایی نموده و بخواند، زیرا وی تنها کسی است که به کلید شخصی جفت دسترسی دارد.
به همین ترتیب اگر شما نسخه‌ای از کلید عمومی خود را به افراد موجود در آدرس نامه ایمیل خود ارسال داشته و کلید شخصی را مخفی نگهدارید، فقط شما می‌توانید پیامهای رمزنگاری شده ارسالی از جانب آن افراد را مطالعه کنید.
Enigmail همچنین به شما امکان می‌دهد تا امضاهای الکترونیک را به پیامهای خود اضافه کنید. دریافت‌کننده پیام شما که دارای نسخه معتبری از کلید عمومی شما باشد، می‌تواند از اعتبار ایمیل‌هایی که از جانب شما به مقصد وی ارسال می‌شود اطمینان حاصل کرده و مطمئن شود که محتویات آن‌ها در طی مسیر دستکاری نشده است. به همین ترتیب، اگر شما دارای کلید عمومی مخاطب خود باشید می‌توانید از سندیت امضاهای الکترونیک پیامهای او اطمینان حاصل کنید.

4.1 چگونه می‌توان Enigmail و GnuPG را نصب کرد

برای خواندن ادامه روی اینجا کلیک کنیم. 

اطلاعات بیشتر در لینک زیر

https://info.securityinabox.org/fa

پسرک و سنگسار- صحنه هایی از سنگسار فرخنده در کابل

رزا: فیلمهای زیادی از لت و کوب، سنگسار و سوزاندن دختر کابل( فرخنده نادر) به دستم رسید. در تمام فیلم ها حتی یک زن دیده نمیشود. زنهای کابل خود میدانند که در چه محیط نا امنی زندگی میکنند...

در یکی از خشنترین صحنه ها تنها یک پسربچه میداند چه اتفاقی افتاده است. او میگرید.

از دژخیمان فاصله گرفته، صحنه را ترک میکند. این طفل کدامین مردان است؟

امیدوارم دیدن این صحنه ها زندگیش را خراب نکند. کودکان اغلب مغلوب سلطه و قدرت بزرگسالان میشوند.

باری

در میان کفتارها، او مانند پروانه میگشت.

کلیپ زیر بسیار صحنه های خوفناک دارد. قبل از کلیک تعمق کنید. 

 http://youtu.be/pI7-uGxgcmc

خودم  هم از این واقعه بسیار بیمار شدم. چند روزی طول کشید روی فیلمها تمرکز کنم. فکر میکنم اما برای همه ی ما زنان مهم است، چشم در چشم قاتلان خواهرانمان بیندازیم.

آنها را شناسایی کنیم و از جامعه ی انسانی بیرونشان بیندازیم.

پسرک و سنگسار

صحنه هایی از سنگسار فرخنده در کابل

 http://youtu.be/pI7-uGxgcmc

به نظرم سازمانهای زنان در کابل باید این کودکان را توسط مدارس و یا تحقیق محلی شناسایی کنند و برایشان مشاوره بگذارند. قتل فرخنده برای بسیاری شوک بود، بیشترین عذاب را اما کودکان خواهند کشید. آنها بیشتر از همه باید کمک شوند.

کُل فیلم از لینک زیر

http://inc-culture.blogspot.com/2015/03/blog-post_81.html

مطلب مرتبط:

ویدئو کلیپ به یاد و خاطره ی فرخنده دختر کابل که زنده زنده در آتش مردان مذهبی افغانستان سوخت.

سیزده مامور پلیس کابل در ارتباط با قتل فرخنده تعلیق شدند

وزارت داخله/کشور افغانستان وظیفه ۱۳ تن مأمور پلیس را در ارتباط با کشتن و سوزاندن فرخنده به تعلیق در آورد.

عصر پنجشنبه ۲۸ حوت/اسفند در نزدیکی مسجد شاه دوشمشیره در مرکز کابل، ده‌ها مرد، زنی را به اتهام قرآن سوزی، کشتند و جسدش را سوزاندند.

ژنرال ظاهر ظاهر، فرمانده جنائی پلیس کابل گفته است که تا حال ۱۳ تن به اتهام قتل فرخنده بازداشت شده‌اند و تلاش برای بازداشت بقیه عاملان این قتل همچنان جریان دارد.

جنبش چریکی دسترسی باز اطلاعات

جنبش چریکی دسترسی باز اطلاعات

اطلاعات قدرت است . اما مثل هر شکل دیگری از قدرت همیشه افرادی هستند که دوست دارند آن را برای خود تصاحب کنند. تمامی میراث علمی و فرهنگی جهان که در طی سالیان حیات خلق شده است به سرعت هرجه بیشتردرحال اسکن شدن و نمونه برداری است تا سپس به شکل دیجیتال درشرکت هایی خصوصی قرنطینه شود.

می خواهید در باره مشهورترین نتایج علمی بیشتر مطالعه کنید؟ اول باید پول هنگفتی را به حساب رید السه ویه واریز کنید.

کسانی هستند که بر ضد این بر خواسته اند و جامعه علمی را آگاه می کنند تا قبل از امضای هر گونه قرار داد حق انتشار اول از انتشار کامل مطالعه شان روی اینترنت اطمینان حاصل نمایند. آن هم به شکلی که همگان امکان دسترسی به آن را داشته باشند.

اما در اوج موفقیت این جنبش باز هم موفق شده اند اطلاعات را از این به بعد برای همه قابل دسترسی کنند و هر انچه دست آورد که قبل از این داشتیم  فراموش شده است.

قیمت گزافی است . آیا واقعا یک محقق باید پول بپردازد تا امکان دسترسی او به کاغذ های علمی همکار دیگرش محقق شود ؟ همه کتابخانه های عمومی را اسکن کنید اما دسترسی به فایل های دیجیتال فقط برای عده ای در گوگل امکان پذیر باشد؟ مقالات علمی را فقط برای عده ای خاص در جهان اول باز بگذارید و کودکی در نیمکره جنوبی زمین از آن بی بهره باشد؟ این نا عادلانه و غیر قابل قبول است.

خیلی از افراد این را می گویند: موافقم اما چه کار می شود کرد؟ آنها حق انتشار اثر را خریداری می کنند و از ما بابت آنچه به آن دسترسی پیدا می کنیم پول می گیرند .آنها کارشان را از راه کاملا قانونی انجام می دهند. فکر نمی کنم بشود جلو این کار را گرفت . اما هنوز راهی هست. می شود مقابله کرد.

همه انهایی که به خاطر شرایط تحصیل یا کارشان اععم از کتابخانه ها- دانشگاه ها و مراکز علمی می توانند از امکان دسترسی خود به این اطلاعات استفاده کرده و این اطلاعات را در دسترس جهان بگذارند. پس شما می توانید: رمز عبور خود به این بانک های اطلاعاتی را در اختیار دوستان بگذارید یا برای آنها در خواست دانلود ایجاد کنید..

در همین حین انها که بیرون محدوده ایستاده اند هم نباید بیکار بنشینند. باید اطلاعات را جستجو کنند. جمع آوری کنند از در و دیوار و حصار های دیجیتال بالا بروند از هر حفره ای نفوذ کنند و تا جایی که می توانند اطلاعات محدود شده را کشف و منتشر کنند.

این کاری است که به شکل زیرزمینی انجام می شود . این را دزدی یا سرقت می نامند انگار که به اشتراک گذاشتن دانش با دیگر هم نوعان همتراز کاری است که دزدان دریایی می کنند! اما به اشتراک گذاری یک کار غیر اخلاقی نیست بلکه الزاما اخلاقی است و حقیقت این است که تنها یک فرد طمع کار می تواند از اشتراک گذاشتن چیز ها با دیگران خشمگین شود.

بی شک شرکت های بزرگ آنقدر طمع کار هستند طمع چشمشان را کور کرده. قانونی که انها تحت ان تعریف می شوند به این کوری نیازمند است.سهامدارانشان یک لحظه کوتاه نخواهند آمد. سیاستمداران هم که از قبل خریداری شده اند و قانون جوری طراحی شده که به صاحب این حق امکان می دهد که به راحتی افراد خاص را لایق یا نا لایق برای دسترسی به اطلاعات تشخیص دهد.

هیج عدالتی در این قوانین نا عادلانه نیست. وقت آن است که کمی خودمان را نشان بدهیم و طبق سنت نا فرمانی مدنی مخالفتمان را با خصوصی سازی فرهنگ عمومی اعلام داریم.

ما باید اطلاعات را – هر کجا که باشد - به دست آوریم- از آن کپی گرفته و با دیگران به اشتراک بگذاریم باید بانک های اطلاعاتی مخفی را خریداری کنیم و آن را روی اینترنت منتشر کنیم باید مجلاتی را که می خریم روی سایت های اجتماعی شیر کنیم تا همه دسترسی پیدا کنند.

باید برای جنبش چریکی دسترسی باز اطلاعات نبرد کنیم.

اگر تعداد ما در دنیا کافی شود نه تنها پیام مخالفتمان با خصوصی سازی دانش بلند خواهد شد بلکه آینده ای می سازیم و این مشکل را به گذشته می سپاریم . آیا یه ما می پیوندید؟

آرون سوارتز

جولای ۲۰۰۸

ایتالیا – ارمو

Aaron Swartz

July 2008, Eremo, Italy

Guerilla Open Access Manifest