زنان کرد اولین بتالیون (واحد نظامی) زنان را در سوریه تشکیل دادند
Iraq
Iraq Kurdistan 's first female fighters 'Battalion
106
February
25, 2013
برای اولین بار در سوریه، 150 زن کُرد یک
بتالیون کلا زنانه را در استان شمالی آلِپو Aleppo که چندی از سنگین ترین نبرد ها را از زمان آغاز خیزش ها در اوائل
2011 به خود دیده است تشکیل داده اند.
این خبر در یک بیانیه صادر شده از ناظران
حقوق بشر سوریه در روز یک شنبه آمده است. در حالی که دانسته شده است که زنان هم در
کنار هر دو گروه موافق و مخالف رژیم و همینطور در میان میلیشای کرد جنگیده اند،
این اولین بار است که واحد نظامی خودشان را تشکیل می دهند. یک عکس غیرحرفه ای
منتشر شده در اینترنت، ستون های زنان را در تمرینات نظامی نشان می دهد.
این اعلامیه بعد از یک ماه از برپائی
واحد های شبه نظامی حکومتی به نام نیرو های دفاع ملی، که فعالانه در جستجوی
بکارگیری زنان در هر سنی بود صادر می شود. این تائیدی بر افزایش مستمر زنان در
واحد های نظامی است. آن ها در کمک به جنگاوران مرد هم بسیار مفید واقع شده اند،
چون هنگام حمل ادوات و سلاح کمتر مورد سوء ظن قرار می گیرند.
مسئله کرد
شهری که در اصل این بتالیون در آن درست
شده است ئه فرین
Afrin است که در
اواخر 2012 آخرین صحنه جنگ بین واحد های کرد و شبه نظامیان عربی که علیه رژیم رئیس
جمهور بشار اسد می جنگیدند بود. در حالی که تعدادی از کرد ها بی طرف هستند، در هر
دو طرف شکاف جاری سوریه هم وجود دارند، و مستمرا وارد خشونت ها می شوند.
در واقع کرد ها دومین گروه قومی در میان
سه گروه از کل جمعیت 23 میلیونی سوریه هستند. در سوریه توسط رژیم های مختلف عرب
تحت تبعیض قرار داشته اند، اغلب تابعیت آن ها انکار شده است، شبیه به مشکلی که آن
ها در دیگر کشور های منطقه دارند. به نظر می رسد که هدف غائی آن ها کسب اُتونومی
در داخل یک سوریه متحد است.
در ژانویه، در شمال شرق سوریه در درگیری
های یک هفته ای میان مبارزین ضد اسد و اقلیت کرد تحت ستم مستمر حداقل 56 نفر کشته
شدند، علیه کرد ها در درگیری ها تانک و خُمپاره بکاربرده شده بودند.
در حالی که عصیان علیه حکومت در غرب و
جنوب بود، کرد ها از این فرصت برای برپائی مدارس و مراکز فرهنگی و همچنین شبه
نظامیان مسلح و واحد های پلیس استفاده کردند. مبارزین آن ها را به تلاش برای ایجاد
منطقه خود-گردان با استفاده از جنگ داخلی سرزنش می کردند.
بسیاری از کرد ها از آن جا که می دانند
که شکست اسد در درهم کوبیدن عصیان می تواند صدور حکم سرنوشت گروهی قوم آن ها هم
باشد، با احتیاط حرکت می کنند. آن ها می ترسند که مبارزین اتونومی مناطق مختلف را
ارج نگذارند – مخصوصا جائی که حدود 2.5 میلیارد بشکه مخازن نفت خام سوریه را در
خود دارد.
کرد ها که عمدتا در مناطق کوهستانی شمال
زندگی می کنند، در کنار مرز ترکیه قرار گرفته اند. گروه سیاسی آن ها حزب اتحاد
دمکراتیک
(PYD)The Democratic Union Party متحد نزدیک حزب حاشیه ای کرد در ترکیه، پ. ک. ک
است. به نظر بعضی ها رئیس جمهور اسد ترجیح داده است که فرصت را برای دوستی با کرد
ها، که بسیاری از آن ها هرگز به خیزش های مخالف وی ملحق نشدند، مغتنم بشمارد. با
توجه به مخالفت حکومت ترکیه با رژیم او این می تواند کارت برنده ای در دست وی باشد.
در هر حال جهادیست های سوریه به شدت کرد
ها را برای شرکت نکردن در خیزش ها سرزنش می کنند. به محض عقب نشینی نیروی های
حکومتی از مناطق تحت تسلط کردها در تابستان 2012 برخورد ها میان کرد ها و مبارزین
شدت پیدا کردند. اغلب وقایع بسیار کوچک موجب آغاز آتش گشائی بزرگ بین کردها و
مبارزین می شدند.
این یکی از شکاف ها در میان چندین گسل
قومی می باشد که به طور موازی با انقلاب 2011 سوریه در حرکت است. در طول دو سال،
به یک جنگ داخلی تمام عیار تبدیل شده است و مطابق تخمین سازمان ملل جان 70000 نفر
را گرفته است. همینطور باعث آوارگی بیش از 650000 به خارج و بی خانمانی بیش از یک
میلیون در داخل سوریه شده است.
زنان کرد سوریه ای به نگهبانی مراسم
تدفین یکی از رفقایشان ایستاده اند.
(AFP Photo / Giulio Petrocco)
ترجمه از:
کلمات و مطالب داخل پرانتز از مترجم هستند.
مترجم: اسعد حاجی حسنی
